Dit verhaal kent vrijwel ieder kind uit Stiye en Afrea. Een paar jaar terug bleek er toch een kern van de waarheid in te zitten.. 

 

De legende van het verloren land

 

Men zegt dat er heel, heel lang geleden een klein landje lag tussen Stiye en Afrea in. Ze zeggen dat je door dit land kon reizen zonder door de bergen te hoeven. Wij weten natuurlijk dat dat onzin is, want er is enkel een groot moeras, maar voor het verhaal doen we even alsof.

 

In dit kleine landje woonde een ree met groene ogen, een vogel met blauwe ogen en een hond met rode ogen. Ze waren goed bevriend en zorgden samen voor hun stukje land.

 

Maar op een dag vond de hond een rijtuig en besloot hij om op onderzoek uit te gaan. Hij kwam erg ver en ontdekte de meest bijzondere en prachtige plekken! Hij schreef dit op in verhalen die hij naar zijn vrienden stuurde.

 

De vogel raakte geïnspireerd door deze verhalen en vertrok per boot om te kijken wat zij allemaal kon vinden. En ook zij vond prachtige plekken, vol magie en verwondingen. Ook zij schreef naar haar vrienden over alles wat zij zag en meemaakte.

 

De ree bleef alleen achter op het stukje land. Ze genoot van de brieven van haar vrienden, maar ze miste hen verschrikkelijk. Ze huilde 's nachts zo hard dat geen enkel dier nog in de buurt van het landje durfde te komen. Overdag doolde ze over de weilanden. Dieren die in de buurt kwamen hoorde het gehuil en gezucht en durfden niet verder. Het spookte er!

 

Toen de vogel en de hond hoorden over het spook besloten ze terug te gaan om de ree te helpen. Maar ook zij vonden enkel een spook, dat zo erg huilde dat ze niet meer verder durfden. Vriend de ree was weg. De vogel plukte een vergeet-me-nietje en legde deze tegen een steen aan, opdat ze de ree niet vergat. De hond legde een rode pioenroos neer, voor de vriendschap die er was geweest. Toen gingen beide dieren terug naar hun gevonden stukken land. En de ree bleef alleen achter, nog steeds huilend om haar  vrienden...