The Rise Of Saltucatra 2022

Een jaar vast

 

De reizigers die vorig jaar vast zijn komen te zitten op Saltucatra zitten er nog altijd vast. Sommige van hen zijn verder het land ingetrokken om te kijken wat er nog meer is, maar de meeste van hen zijn in de hoofdstad Banrigh gebelven. Peggy en Alice zijn benoemd tot bescheremers van Saltucatra. Samen met de groep proberen ze het land voorzichtig wat op te bouwen. Ze ruimen op, leggen bloemperken aan en proberen gebouwen te restaureren. Vrouwe Callista is dood en ook haar geest is nergens te bekennen. Koning Boris probeert vanuit Afrea het land aan te vallen en over te nemen, maar de reizigers zetten alles op alles om dat te voorkomen.

Saltucatra wordt langzaam maar zeker steeds meer hun thuis. Terwijl de groep dichter bij elkaar komt, verlies lijdt, hoop probeert te houden, vecht en verder bouwt komt er hulp vanuit het westen.

 Hulp uit het westen

Op een dag komt er een nieuwe groep reizigers op het land. De hofdame van Vrouwe Eleanore, de heerseres van Stiye, brengt een nieuwe groep reizigers mee naar het land. Via de hof astronoom en raadgever heeft Vrouwe Eleanore vernomen dat er een oplossing is om de mensen die vastzitten op het land van Saltucatra te bevrijden. Ze heeft hen, samen met haar hofdame Briar, gestuurd om hen te helpen. De groepen ontmoeten elkaar en na uitgelegd te hebben wat ze komen doen en door wie ze gestuurd zijn besluiten ze samen te werken. De hofdame vertrekt richting de grens om de mensen in Stiye te laten weten dat ze veilig aangekomen zijn. 

Terwijl de groep elkaar beter leert kennen klinkt er een stem door het landhuis en verschijnt er rode mist.. Raef.

Beide groepen zitten nu vast op het land; niemand kan er op of af. De reizigers vluchten naar buiten na de 'waarschuwing' van de god van chaos. Daar, bij de vallei der herinneringen, staat een figuur in een rode mantel. 

Alice Brighton trekt haar pistool en eist dat de persoon in kwestie zichzelf onthult. Deze draait zich om, laat haar kap zakken en kijkt net zo verbaasd als de rest van de groep. Vrouwe Callista Pendilor is teruggekeerd. 

Niemand kan uitleggen hoe het kan dat zij is teruggekeerd, weliswaar nog steeds als geest. Ze sluit zich aan bij de groep en belooft om hen verder te helpen. 

Vragen zonder antwoorden

Alice en Peggy ontwijken ondertussen vele vragen die ze krijgen, in het bijzonder over hun dood. Na het eten begeleidt Vrouwe Callista ze naar de 'vallei der herinneringen', een plek vol magie, illusie en herinneringen van gebeurtenissen op het land. Als je hier je vraag stelt is het mogelijk om te zien wat er in het verleden gebeurt is. Zo laat de vallei zien wat er een jaar eerder heeft plaatsgevonden; de beschermers zijn vergiftigd en gestorven op het land. 

Na de herinnering laat de vallei een object achter; een ampul met iets doorzichtigs en vloeibaars. Niemand durft met zekerheid te zeggen wat het is, maar de reizigers besluiten om het bij zich te houden. 

Voordat Briar vertrok heeft ze een eeuwenoud ritueel achter gelaten van heer Rigellion Dolorum. De reizigers hebben vier voorwerpen nodig die gelinkt staan aan de vier elementen; water, aarde, vuur en lucht. Het laatste stuk van de puzzel is het 'wiel des levens'. 

Iedere reiziger heeft ook een brief ontvangen van één van de goden. De ene is vriendelijker dan de andere.. En dan staat er op iedere brief nog een woord in het Saltucaans, een persoonlijke belediging.. Het blijkt dat Sage, de alchemist van de groep,  deze makkelijk kan lezen. De reizigers helpen elkaar met vertalen en vragen zich af wat dit te betekenen heeft. 

De elementen 

Zaterdagochtend komen Alice en Peggy pas laat terug van hun nachtelijke patrouille. Ze zijn vermoeid en verzwakt en storten neer naast de tafels. Ze kunnen niet goed uitleggen wat er gebeurd is. Enkele reizigers valt het op dat ze rode kettingen en oorbellen dragen, maar als ze hiernaar gevraagd worden lijken ze van niks te weten. 

De groep reizigers wordt verdeeld in drieën. Ieder groepje gaat aan de slag met een element; aarde, vuur en lucht. Door middel van opdrachten, samenwerken en op elkaar (leren) vertrouwen komt ieder element langzaam maar zeker een stukje dichterbij. Ondertussen worden er lessen en workshops gegeven om elkaar meer kennis en handvatten aan te bieden. 

Er lijken ondertussen ook andere, vreemde dingen aan de hand te zijn. Zo horen sommige mensen stemmen of krijgen ze opeens een raar gevoel. Ook wordt het steeds duidelijker dat er iets aan de hand is met de beschermers.. Maar wat?

Een bijzonder weerzien

Na het avondeten kwam de groep weer terug in de vallei der herinneringen. Enkele reizigers zagen een herinnering van iemand die ooit in Saltucatra had geleefd. Sommige waren grappig, anderen ontroerend of verdrietig. De laatste reiziger die naar voren stapte voor een herinnering was Sage. Het werd stil op de vallei terwijl er beelden voorbij haar ogen vlogen. De groep keek verbaasd toe hoe ze in snikken uitbarstte. Callista werd naar haar toe geroepen en gevraagd naar de ware naam van Sage. Vermoedens werden bevestigd toen Callista sprak; 'Hannah Sage Lorèll'. 

 Het blijkt dat Hannah - bij de reizigers destijds beter bekend als Sage - ook teruggekeerd is uit de dood. Wat er gebeurt is in het verleden weet ze niet meer, haar herinneringen na haar vlucht uit Saltucatra zijn weg. Ze kan haar leven op het land, als hofdame, adviseur en beste vriendin van Callista nog wel herinneren. De twee vallen elkaar in de armen en een bijzondere hereniging volgt. 

 

Een aanval uit het oosten 

Erg lang duurt de rust en het geluk bij de reizigers echter niet. Kort hierna volgt een zwaar bericht, Saltucatra wordt aangevallen. De groep snelt naar de grens waar ze oog in oog komen te staan met iemand die ze liever niet hier zien: Koning Boris van Afrea. Hij begroet hen als 'reizigers van Nieuw-Afrea', iets dat groot protest oplevert. Maar hij blijkt niet alleen gekomen te zijn. Met drie simpele woorden 'pop', 'tegen' en 'verraad' knielen Alice en Peggy neer. De beschermers blijken in de greep van Raef te zijn en vallen de reizigers aan. Er moet snel gehandeld worden. Sommige reizigers vechten met magie tegen Raef, anderen nemen het met hun wapens op tegen Boris en een aantal proberen Alice en Peggy tegen te houden. Een fel gevecht volgt met heftige verwondingen, kapotte wapens en vriend tegen (bezeten) vriend. 

De reizigers weten uiteindelijk door de vloek heen te breken. Boris verdwijnt net zo snel als hij gekomen was en is later niet meer gezien op het land. Alice en Peggy worden wakker uit hun trance en kijken verward om zich heen. Ze zijn zich van geen kwaad bewust geweest. De reizigers leggen hen uit wat er gebeurt is, waarna er woest getroost wordt. 

Veel puzzelstukken lijken op hun plek te vallen. Alice en Peggy waren door de sieraden van Marioni onder de invloed van de god van chaos. Als één van de triggerwoorden gesproken werd raakten ze in een trance en vergaten ze alles. Zo hebben ze onbewust en ongemerkt Koning Boris en Raef verder geholpen om Saltucatra over te nemen. Er heerst grote opluchting onder de groep nu deze bezwering opgeheven is. De sieraden worden veilig opgeborgen. 

Later die avond laat Saero Demilis - de kapitein van de wacht uit Stiye -  nog van zich horen. Hij begroet de iedereen en vertelt hoe de situatie in Stiye nu is. 

Ook roept hij Winona bij zich. Zij is al langere tijd in Stiye en heeft zichzelf meer dan bewezen. Ten overstaande van de groep benoemt hij haar to 'Dame Winona, ridder van Stiye'. 

Nadat de heer Saero weer vertrekt gaan de reizigers een welverdiende en rustige nacht tegemoet. Ze zullen hun slaap hard nodig hebben.. 

 

De geschiedenis herhaalt zich

De zondag begint rustig. Er worden enkele lessen gevolgd om elkaar meer kennis te geven. Als de klokken worden geluid begeeft iedereen zich terug naar de vallei, waar Callista en Hannah staan te wachten. Dit keer is voor een gebeurtenis die in eeuwen niet heeft plaatsgevonden; er wordt iemand tot ridder geslagen! De eer gaat naar Kentrell Orrisae, die vanaf deze dag 'Heer Kentrell Orrisae, ridder in de Orde van Banrigh en Kapitein van de Saltucaanse Wacht' genoemd mag worden. Hij ontvangt hierbij het zwaard van Koning Boris, dat in het gevecht de avond ervoor afgenomen was. 

 

Even later worden alle verkregen elementen bij elkaar gebracht en beginnen de reizigers aan een laatste ritueel om zo hopelijk vrij te komen. De grond schud, de lucht trilt.. Het is duidelijk dat iets of iemand probeert om dit tegen te houden. Winona en Yuka vallen om beurten schreeuwend naar de grond, een groot rood  kruis op hun borst. Een brandmerk van Raef. De groep ondersteunt hen waar ze kunnen en zet door. Dan is het gelukt; de vloek is opgeheven. Voor hoe lang weet niemand zeker, dus iedereen haast zich naar de grenzen. Wie niet meer kan lopen wordt gedragen. Echter blijven er twee achter; Alice en Peggy zijn door deze vloek gestorven en kunnen daarom het land niet meer verlaten.  Hun boodschap is duidelijk; ga, en haal hulp wanneer dat mogelijk is. In de verte klinken de geluiden van een opkomend leger dat het land binnen valt. De grenzen tussen Saltucatra en Afrea zijn ook doorgebroken en ze proberen het land wederom over te nemen. 

Terwijl bij iedereen langzaam maar zeker dit besef binnenkomt klinkt er nog een laatste schreeuw. Hen die omkijken zien nog net hoe een pijl Alice raakt en ze neervalt, bloed sijpelend uit een wond op haar borst. Peggy's schreeuw gaat door merg en been. Er is echter niets dat er gedaan kan worden, iedereen die de grens over is gestapt kan er niet meer terug. Elkaar nog steeds ondersteunend verlaten de reizigers het land van Saltucatra, op weg naar Stiye..