Lang, lang geleden, zo lang dat zelfs de goden moeite hebben om zich de dag te herinneren, was er een kleine nederzetting in het westen van Annoon. Hier woonde een vriendelijke en gulle man, Stanley genoemd. Zijn volledige naam was Stanley Iko Yecht en hij had een groot deel van zijn leven rondgetrokken. Uiteindelijk was hij hier in het westen beland en had zich daar met enkele anderen gevestigd.

 Het was algemeen bekend dat Stanley een gave had; hij kon bloemen laten bloeien met enkel een paar woorden, takken van een boom afbreken zonder zijn handen te gebruiken en zijn bijzondere dromen bleken vaak waarheid.

 

"Magie," fluisterde sommige mensen. "Hij heeft een deal gesloten met de goden," zeiden anderen. Hoe het precies gekomen was wisten ze niet. Wat ze wel wisten was dat Stanley een oogje had op een jonge vrouw, Ana. Maar de lieve man was te verlegen om haar te vragen voor een wandeling, laat staan om zijn geliefde te worden. 

 

"Ach, man, vraag het toch eens!" Zei Wilmar, de beste vriend van Stanley op een avond. Ana had net langsgelopen en het enige dat Stanley had durven doen was voorzichtig naar haar zwaaien. Tot zijn grote blijdschap had Ana vrolijk teruggezwaaid. "Wat is het ergste dat er kan gebeuren?" Vervolgde Wilmar zijn preek. 

"Misschien haat ze me wel.." Mompelde zijn vriend terug. "Of misschien heeft ze een vriendje. Of ze valt niet op mannen. Of -" De opgetrokken wenkbrauwen van zijn vriend lieten hem zwijgen. 

"Als ze je zou haten had ze niet naar je gezwaaid, sukkel. En die andere dingen.. Tja, de enige manier om er echt achter te komen is om het haar te vragen. Als jij het niet doet, dan doe ik het voor je!" Wilmars besluit stond vast. 

"Nee! Nee, ik eh, ik vraag het haar. Morgen." Stanley trok wit weg bij de gedachte dat zijn vriend het voor hem zou vragen. Die zou hem natuurlijk helemaal voor schut zetten en dat kon hij juist niet gebruiken. 

 

En zo gebeurde het. Stanley had gewacht tot het laatst mogelijke moment - vijf voor twaalf 's nachts - om het Ana te vragen. Hij had geluk dat ze in een taverne werkte en er altijd tot laat in de nacht bezig was. 

Met knikkende knieën liep hij naar binnen, richting de bar. Ana keek op toen hij plaatsnam en begroette hem, "hey Stanley! Wat leuk om jou eens een keer hier te zien! Wat kan ik voor je doen?" 

Stanley deed zijn mond open om haar antwoord te geven, maar er kwamen geen woorden uit. Het was net alsof hij zijn stem verloren had. Hij voelde hoe zijn wangen rood kleurden en zijn maag draaide. Nog een keer opende hij zijn mond om haar te begroeten maar wederom kwam er niks uit. 

"Gaat het wel?" Vroeg een bezorgde Ana. 

Stanley knikte en sloot zijn ogen. Hij beelde zich in dat hij haar vroeg, in een veld vol prachtige, bloeiende bloemen. Hij zag hun samen zitten, onder een boom waarvan de bloesemblaadjes net begonnen te vallen. Hij dacht aan de vogels die zouden fluiten, de vlinders die hij voelde fladderen in zijn buik.. 

Hij opende zijn ogen. Ana stond nog steeds voor hem, haar ogen naar iets boven hem gericht. Hij volgde haar blik en zag hoe overal om hem heen bloemblaadjes, vogels en vlinders zwierven. 

"Wauw," fluisterde Ana. "Is dit.. Doe jij dit?" Voorzichtig knikte hij. "Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen.. Dit is wat ik voel als ik bij jou ben." 

Ana's blik gleed nu naar hem. Zonder verder één woord te zeggen boog ze zich over de bar en kuste hem. "En ik van jou," fluisterde ze. 

 

Enkele jaren later waren Stanley en Ana gelukkig getrouwd. Er volgde een dochtertje, dat Olivia werd genoemd. Olivia had haar vaders magie geërfd en daarnaast genoot ze van de verhalen over de reizen die hij had gemaakt. Toen haar ouders haar oud genoeg vonden reisde ze het hele westen door. Ze ontmoette verschillende volken en wezens. Met de magie van haar vader en de openheid van haar moeder sloot Olivia vrede met eenieder die op haar pad kwam. Samen met hen vormde zij een land, dat wij vandaag de dag nog steeds kennen. Als eerbetoon vernoemde ze het naar haar vader, STanley Iko YEcht. En de mensen noemden vervolgens de hoofdstad naar haar en haar moeder, Olivia en Ana. Oviana.

Zij allen leefden een lang en gelukkig leven, vol magie en harmonie.